در سال های اخیر ، خصوصا با بحران های روزمره ای که مردم ایران با آن روبرو هستند ، آموزش و سرمایه گذاری بر روی یادگیری ، از دامنه ی اولویت های مردم ایران خارج شده است و تنها عده ی کمی از افراد ، آموزش را اولویت بی چون و چرای زندگی خود کرده اند. اما حقیقت این است که آموزش و یادگیری ، بخش جداناپذیری از زندگی تمام انسان های خردمند و صد البته موفق است. در واقع ، بیش از نیمی از مشکلاتی که در جامعه امروز ایران و یا در کسب و کارهای داخلی شاهد هستیم ، حاصل عدم میل به آموزش و یا شاید کم کاری بخش دولتی ، در ارائه آموزش صحیح به مردم شریف ایران است.

به زبان ساده ،

آموزش صرف هزینه برای ارتقای مهارت ها نیست. بلکه به نوعی یک سرمایه گذاری بسیار پر بازده برای گسترش شعاع درآمدزایی و امنیت مالی است.

در واقع ، به جز عده ی محدودی از افراد که از طریق تلاش فراوان ، شانس ، پارتی و یا هر عامل تصادفی دیگری به یک آزادی مالی دست پیدا می کنند ،

باقی افرادی که در زمینه مدیریت ، کارآفرینی ، کسب و کار و سرمایه گذاری به موفقیت های بسیار بزرگ رسیده اند ، کسانی بوده اند که بر روی مهارت های خود بیش از کسب و کارشان سرمایه گذاری کرده اند.

درک این مسئله ، برای افرادی که هیچ گاه لذت یادگیری مهارت های جدید و به کارگیری آن را نداشته اند ، شاید کمی مشکل به نظر برسد ،

اما بگذارید یک مثال ساده از وارن بافت برایتان ذکر کنیم که می تواند به طور کلی ذهنیت شما را نسبت به مفهوم آموزش متفاوت کند.

وارن بافت می گوید : ” فرض کنید که در یک روز تعطیل ، کنار خانواده در یک منظره بی نظیر نشسته اید. پدرتان چند برگر را روی باربیکیو گریل می کند و مادرتان هم مقدمات یک ناهار بی نظیر را فراهم می کند. مادرتان از برادر کوچک تر شما میخواهد که شیشه ی خیارشور را باز کند.

برادر شما هم ذوق زده از اینکه تا چند دقیقه دیگر یک برگر خوشمزه را نوش جان می کند ، به سراغ شیشه خیارشور می رود و با تمام توان سعی می کند که شیشه خیارشور را باز کند. اما موفق نمی شود. باز هم تلاش می کند ، موفق نمی شود.

تا اینکه شما به سراغ برادرتان می روید و به او می گویید که بهترین راه برای بازکردن این شیشه این است که چند لحظه آن را زیر آب داغ بگیرد و بعد به راحتی می تواند شیشه را باز کند. شاید این به نظر یک اتفاق ساده باشد ،

اما درک این مسئله که آب داغ چه تاثیری بر روی هوای محبوس در شیشه می گذارد ، علمی است که بهرحال شما جایی آن را یاد گرفته اید و بعد از آن دیگر نیاز به زور زدن برای باز کردن شیشه ندارید.” .

تقریبا می توان گفت که اکثر افراد جامعه که روی آموزش خودشان سرمایه گذاری نمی کنند درست مثل افرادی می ماند که برگرهای ثروت را می بینند ، اما مسئولیت باز کردن شیشه خیارشور را دارند و چون هیچ درکی از علم باز کردن شیشه ی خیارشور ندارند ، تنها سخت کار می کنند و همه ی زورشان را می زنند و اگر کسی به آنها کمک نکند ، احتمال دارد که به کلی خیارشور را از زندگی خودشان حذف کنند.

پس سخت کار کردن ، با تمام توان کار کردن ، بدون دلیل بیدار ماندن ، سالهای سال یک مسیر مشابه را رفتن ، شکست های متوالی را تجربه کردن ، تنها و تنها یک منشا دارد و آن هم عدم وجود مهارت لازم برای درست انجام دادن کارهاست.