دانیل اچ.پینک (Daniel H. Pink)، در کتابش به نام” اشتیاق: حقیقتی شگفتآور در پس پردهی آنچه به ما انگیزه میدهد”، دربارهی آنکه چرا در مشاغل مدرن، تنبیه و تشویق دیگر کارایی ندارند، به تحقیق میپردازد و نگاه انگیزشیِ جدیدی را پیشنهاد میکند که هماهنگی، خلاقیت و عملکرد کلی سازمانی را افزایش میدهد.
پینک میگوید:
نوع انگیزهای که شما که برای افراد در محل کار یا خانه ایجاد میکنید، به روزمره و یا خلاقانه بودن کاری که شما از آنها میخواهید بستگی دارد. پاداشهای ظاهری، همچون درآمد و مزایا برای کارهای معمولی مناسباند.
اما این پاداشها، کارایی شغلهای خلاق را کم میکنند، زیرا آنان (در ذهن انجامدهندگان این کارها)، چیزی را که بازی به نظر میآمد، به وظیفه کاری تغییر میدهند.
همچنان که کاری، خلاقانهتر از حالت روزمره خود میشود، سازمانهائی که هنوز روی پاداش و تنبیه برای انگیزش در افراد اصرار دارند، با خطر از دست دادن بهترین استعدادها و سوددهی بلند مدت خود روبهرو میشوند.
در شغلهای خلاقانه، ایجاد فضایی که مهارت، استقلال و هدف در آن پرورش مییابد، بهتر ایجاد انگیزه میکند، زیرا بعضی از عمیقترین نیازهای روانی افراد را تامین میکند. پاداشهای شانسی و غیرمنتظره (مخصوصا در قالب تجلیل یا بازخورد مثبت)، هم برای افرادی که کارهای روزمره و معمولی انجام میدهند و هم برای افرادی که کارهای خلاقانه میکنند، مفید به فایده است.
پینک، با استفاده از تحقیق علمی و مطالعات موردی رویِ شرکتهایِ مشهورِ جهانی، آنچه را که خودش انگیزهی شماره 3.0 خطاب کرده، توضیح میدهد. نظر او این است که شما به افراد انگیزه نمیدهید.
شما شرایطی را فراهم میکنید که آنان را قادر سازد تا خود، انگیزهی درونی و اصلی خویش را پیدا کنند.
ند.